Theo Bult
Als een komeet
foto © koosracing#47
Links Rob Bron en rechts Theo Bult , het aanstormende talent . Theo's carriére kwam snel, maar hij verdween ook weer net zo snel. Theo reed korte tijd ook GP races in de 250cc en 350cc klasse en werd toen het grootste talent van Nederland genoemd . In 1971 behaalde hij een aantal podiumplaatsen en dat beloofde veel voor de toekomst , maar een valpartij tijdens een race maakte een abrupt einde aan zijn carriere . Theo had beloofd dat als hij tijdens een race zwaar ten val zou komen , dat hij dan direkt zou stoppen met racen . Hij heeft woord gehouden want daarna heeft hij geen enkele race meer gereden .
Ook Theo was zoals vele andere Nederlandse coureurs een laatbloeier, maar ook een goed sleutelaar. Als jongste van een groot gezin met tien kinderen mocht Theo al op twaalf jarige leeftijd graag sleutelen aan de 98cc DKW van een oudere broer. Toen Theo zelf achttien was kocht hij zelf ook een motorfiets, en daar werd ook aan gesleuteld. Maar Theo was geen snelhijdsduivel, hij reed liever toertochten met vrienden. Ook werd de TT van Assen bezocht, maar ook dat maakte Theo geen aspirant coureur. Theo had wel aspiraties in de techniek en leerde daar veel in. Ook werd Theo assistent van de leerstoel produktietechniek aan de technische hogeschool van Enschede. Het race virus kwam pas in 1967 toen Theo de race in Hengelo kwam bekijken. Daar zag hij een paar Ducati's racen, dezelfde waarmee Theo zelf ook reed. En Theo dacht; die rijden niet eens zo hard, dat kan ik ook!
Foto: archief Theo Bult
Dus in de winter van 1967/1968 werd Theo's Ducati klaargemaakt om mee te racen. En aangezien een Ducati op zich al een erg sportieve motor is, hoeft Theo er ook niet eens zoveel aan te veranderen. Het Motorblok bleef nagenoeg standaard, zo ook het frame, en de remtrommels bleken gemakkelijk te verbeteren door andere remschoenen en het vlakdraaien van de trommel. Voor Theo was het puur voor de hobby, lekker sleutelen en in de weekends racen. Gewoon voor de lol. De naam die op de kuip prijkte was "Hill-Ducati", waarbij "Hill" gewoon de Engelse vertaling was van Theo's achternaam! Theo behaalde zijn race vergunning en zijn eerste race was op Zandvoort. Theo reed hier op zijn 250cc Ducati tijdens zijn eerste race naar de twaalfde plek, met een rondetijd die maar weinig minder was dan de snelste! Daarna was het de beurt aan Etten, waar de Nationale races werden gehouden. Hier werd Theo zevende. Theo was hier wel de snelste viertakt rijder, al degenen voor hem reden op supersnelle tweetakten. Maar Theo maakte het snelheidsverschil goed door laat remmen en door sneller bochten te nemen. Theo maakt een stabiele progressie door wanneer hij in Uden tijdens de 250cc race als zesde eindigd, en weer als eerste viertakt rijder. Daarna op Zandvoort werd Theo weer zevende, en ook nu weer snelste viertakt rijder. Rob Bron werd hier kampioen in zowel de 250cc als de 350cc klasse, en zijn rondetijden waren hoger dan die van internationale rijders. Het nivo lag dus hoog, mede door de razendsnelle tweetakten, en hieruit blijkt eigenlijk wel hoe goed Theo als beginner toch nog goed mee kan komen met de veel langzamere Ducati. Daarna in Meijel laat Theo zien dat hij de top naderd. Tijdens de race is hij in gevecht om de derde plek met Leo Commu totdat de Ducati stuk gaat en Theo uitvalt. In Hengelo laat Theo zelfs zien dat hij dan al tot de top behoord! Op een geleende Honda 350cc motor rijd Theo de gecombineerde nationale/internationale race. Bij de start is Rob Bron weer als eerste weg, maar daarachter zijn het Theo Louwes en Bult. Rob valt uit, en dus vechten de beide Theo's een duel uit om de overwinning! De meer ervaren Louwes weet de race toch te winnen, maar dan wel als eerste bij de inters, en Theo Bult, die nationaal rijder is word dan ook de winnaar bij de nationalen! In Voerendaal was er weer een gecombineerde race, en ook hier rijd Theo op de geleende Honda. Theo behaald de snelste trainingstijd en mag dus vanaf de eerste plek starten. Theo is gelijk goed weg en begint de race op de eerste plek en eindigd de race op de eerste plek, op ruime voorsprong! In de eindstand van het kampioenschap staat Theo bij de 250cc klasse als achtste geklasseerd, waarbij hij dus de laatste twee races niet gereden heeft, Theo reed de laatste twee races in de 350cc klasse, waarin hij met twee overwinningen toch nog tiende werd.
In het seizoen 1969 zal Theo eerst nog met de oude maar nog beter geprepareerde Ducati racen. Maar door zijn opvallende prestaties in de 350cc klasse
van het voorgaande jaar word Theo coureur in het Riemersma racing team, waarbij Theo met een snelle Yamaha zal racen. Deze motor wordt door het raceteam
beschikbaar gesteld. Later in het seizoen zal er nog een 250cc Yamaha bijkomen. En Theo zal het team zeker niet teleurstellen dat jaar!
De eerste race dat jaar is in Heeswijk, waar Theo alleen in de 250cc klasse kan uitkomen. Theo maakt gelijk al een goede indruk door vanaf de vierde
plek te starten, en ook als vierde te finishen! Hiermee laat Theo zelfs vele snelle tweetakten achter zich! De volgende race voor Theo is in Tubbergen,
en hier rijd Theo voor het eerst met de 350cc Yamaha. En voor het eerst word Theo door de schrijvende pers geroemd als een groot talent, en zelfs
vergeleken met Mike Hailwood! De eerste race is de 350cc klasse op een natte baan. Bij de start komt Theo moeilijk weg en zit ergens bij de laatsten,
maar komt razendsnel naar voren waarbij Theo binnen één ronde al op de tweede plek ligt. Even later komt Theo op de eerste plek en loopt flink uit op de
rest en wint onbedreigd de race. Tijdens de 250cc race raakt Theo in gevecht met Henk Tappel op een snelle Suzuki om de tweede plek. Theo met de oude
langzamere Ducati weet zelfs af en toe voorbij te gaan, maar uiteindelijk was Tappel te snel en Theo wordt derde. In Uden was het precies hetzelfde,
Theo werd weer derde in de 250cc race, maar ditmaal met wat geluk doordat de koploper uitviel. Theo won de 350cc race weer met grote overmacht en reed
ook nog eens de snelste rondetijd, sneller dan in welke klasse dan ook!
Op Zandvoort werd de volgende race verreden, en hier deed Theo iets wat Rob
Bron ook graag zou willen doen; het al elf jaar oude baan rekord verbreken! Maar eerst werd de 250cc race verreden. Hier was het Theo die met zijn
betrouwbare oude Ducati het snelste weg was, maar Geukens op een snelle Yamaha kwam er al snel voorbij zetten. Toch wist Theo zijn tweede plek te
behouden en eindigd ook als tweede! Dan de 350cc race, en weer is Theo als eerste weg. Henk Naber, die de snelste trainingstijd had gemaakt, kwam een
beetje moeilijk weg. Naber kwam daarna snel naar Theo toe en er voorbij. Zo rijden ze verder waarbij Theo vlak achter Naber blijft om dan een paar
ronden voor het einde Naber in te halen en op kop blijft en zo de race wint. Daarna in Etten werden er zeer snelle tijden gereden door de steeds
snellere tweetakten, vooral in de 250cc. Tegen dit geweld kon de viertakt Ducati van Theo niet meer opboksen. Er werden twee manches en een finale
gereden, en in die finale had Theo bij de start zo'n haast dat hij vanaf de derde startrij al naar de eerste startrij kwam, even remde, en bij het
vallen van de vlag spoot Theo weg. Helaas waren de tweetakt racers hier simpelweg te snel en Theo eindigde op de zesde plek. Maar in de 350cc race was
Theo veruit de snelste. Theo kwam bij de start wat moeilijk weg, maar toen de motor een keer liep was hij niet te houden. Theo kwam al snel op kop en
reed de snelste rondetijd ooit op dit circuit, waarna hij onbedreigd won. Op Zandvoort, waar de volgende races waren, kon Theo nationaal kampioen
worden in de 350cc klasse. Maar eerst werden de 250cc races verreden, en hier kwam Theo op een vierde plek door de finish. De 350cc klasse was een
gecombineerde race nationaal/internationaal. In de race zelf werd Theo tweede, achter de internationaal rijdende Jan Kostwinder, maar Theo was de
eerste nationaal. Hiermee had Theo zoveel punten bijelkaar gereden dat hij niet meer ingehaald kon worden en zo kampioen werd. Bij de volgende races
te Oldebroek zorgde Theo voor een sensatie tijdens de 250cc race. Tijdens de trainingen was de leider in het kampioenschap, Nelis Geukens, ten val en
was zo erg geblesseerd dat hij voor de rest van het seizoen uitgeschakeld was. Dan tijdens de race valt Piet v.d. Goorberg uit terwijl hij op kop lag.
Adrie v.d. Broeke viel daarna ook uit. Theo kwam voorbij aan Henk Tappel, op een tweetakt Suzuki, en won de race! Hiermee kwam Theo een stuk hoger in
de tussenstand van het kampioenschap en de motorpers gaf Theo zelfs al goede kansen daarop. Er werd geen 350cc race verreden. Dat de motorpers geen
fantasieverhalen schreef werd duidelijk in Voerendaal. Theo kwam hier uit op een 250cc Yamaha in plaats van zijn Ducati. Het weer was erg slecht, de
hele dag regen, en bij de start kwam Theo maar moeilijk op gang. Toch wist hij flink naar voren te komen en belande op de tweede plek, achter Adrie v.d
Broeke. Zo eindigden zij de race ook en omdat Henk Tappel slechts vijfde werd, had Theo meer punten waarmee Theo dus ook kampioen werd in de 250cc
klasse! Zoals gewoonlijk was Theo in de 350cc race weer heer en meester en won onbedreigd. Op Hengelo, de laatste race meetellend voor het
kampioenschap, won Theo de 250cc en de 350cc race. Hierbij reed Theo weer eens de snelste rondetijd ooit! De start van de 250cc race was slecht, Theo
kwam als één na laatste weg, maar daarna werd alles en iedereen ingehaald. Daarna was er nog een race in Asten, waar Theo alleen in de 250cc klasse kon
rijden. Tijdens de training ging de versnellingsbak van de Yamaha kapot, welke niet meer gerepareerd kon worden. Theo kreeg toen een oude Honda
viercilinder tot zijn beschikking. Ook nu weer kwam Theo slecht weg, maar zoals gewoonlijk, en zelfs met deze vreemde zware motor, kwam Theo snel weer
naar voren. Theo was zo enthiousiast aan het racen dat hij tijdens de race voor een haakse bocht te hard in de voorrem kneep, onderuit gleed en in een
greppel belandde. Theo sprong weer snel op de motor en kon toch nog als derde eindigen. Vanwege het dubbel kampioenschap promoveerde Theo naar de
internationalen. Gezien de vele ronderecords die Theo in het afgelopen seizoen gereden had, zou Theo daar ook een geduchte tegenstander worden!
Voor het seizoen 1970 blijft Theo voor het Riemersma team rijden met nieuwe Yamaha 250cc en 350cc productieracers.
Theo had wel één voorwaarde: hij
wilde de racers zelf prepareren en onderhouden. Dit zou ook het eerste jaar worden dat Theo op buitenlandse circuits zou racen.
De eerste race van dit jaar zal niet in Nederland zijn, maar in Engeland! Theo ging tijdens de paasdagen naar Oulton park voor de internationale races.
Dit zou niet enkel "zomaar" een race zijn, maar een goede graadmeter voor Theo om te zien hoever hij kon meekomen met de sterke (Engelse)
internationale rijders. In beide klassen waarin Theo zou gaan rijden waren er maar liefst tachtig deelnemers! Er werden daardoor dan ook manches en
een finale gereden. Gelijk in de eerste manche van de 250cc race werd Theo derde! Hij mocht deelnemen in de finale en werd daarin negende. Maar de
finale in de 350cc race ging zeer goed! Op dit nieuwe vreemde circuit, tegen coureurs met al veel internationale (gp) ervaring, reed Theo gelijk na de
start op de eerste plek! Gedurende de race werd Theo wel ingehaald door drie Engelse coureurs, maar hij kon de vierde plek vasthouden en finishete op
die plek! Hierdoor miste Theo wel de races in Heeswijk, maar bij de Olof races was Theo er wel. Ook hier waren er naast de nationale toprijders ook
vele buitenlandse coureurs. Tijdens de 250cc race bleek voor Theo hoe sterk de concurrentie was. Zijn droge commentaar was: "ze reden me voorbij alsof
ik er helemaal niet was." Theo werd hier vijfde en alleen Wil Hartog eindigde hoger op een derde plek als beste Nederlander. Maar in de 350cc race had
Theo meer succes. Na de start pakte Theo gelijk de eerste plek, maar na enkele ronden kwam Mortimer hem voorbij, waarna Theo in Mortimer's slipstream
ging zitten. Mortimer was gewoon te snel om er weer voorbij te komen en dus werd Theo tweede en beste Nederlander. Daarna ging Theo naar Duitsland voor
zijn eerste grand prix race op de Nurburgring. Het weer was slecht en de baan was glad en vele coureurs kozen ervoor om het rustig aan te doen, maar
niet Theo! In de 350cc race startte Theo vanaf de zeventiende plek, maar reed snel naar voren en belandde op de vijfde plek! Het zag er zeer goed uit
totdat zijn motor vastliep en het einde race was. In de 250cc race liet Theo zien dat hij direkt al mee kon komen met de wereldtop met kampioenen als
Phil Read en Kel Carruthers! Na de start was Theo zeer goed weg en pakte zelfs even de kop! Daarna werd Theo toch weer ingehaald, maar hij bleef in de
kopgroep met Read, Herrero en Carruthers. Dan heeft Theo een probleempje door even mis te schakelen, tracht weer bij te komen maar verremd zich en valt.
Jammer dat Theo's zeer veel belovende debuut in de grand prix door uitvallen wat in het water viel. Daarna weer terug in Nederland, en bijna thuis op
het circuit van Tubbergen. In de 250cc race was Paul Smart als eerste weg met Theo op afstand erachter, maar Smart was simpelweg te snel en won de race
voor Theo, die wel weer beste Nederlander was. De 350cc race was precies andersom, Theo op ruime voorsprong gedurende de hele race, en Smart erachter.
Theo won niet alleen, hij reed ook naar een nieuw ronderecord. Hierna ging Theo naar Frankrijk voor de races in Mettet, en hier won Theo de 250cc race,
met Leo Commu als tweede. Dan weer terug naar Nederland voor de races in Meijel. Hier reden alleen de lichtere klassen, dus reed Theo alleen de 250cc
race, die hij ook nu weer met overmacht won. In Uden een week later werd er geen 250cc race verreden, maar wel de 350cc race, en ook nu weer won Theo
met grote overmacht. Daarna de races op Zandvoort en ook hier won Theo met gemak de 350cc race, met de tweede coureur op driekwart ronde achterstand,
en Theo verbeterde zijn eigen baanrecord met een dikke seconde. Theo zei daarop tegen de pers dat het nog veel sneller moet kunen. En ook nu was er
geen 250cc race. Dan volgd de TT van Assen, voor Theo de eerste keer. Bij de start van de 250cc race kwam Theo moeilijk weg,net als Wil Hartog, maar
Theo reed zichzelf langzaam naar voren. Vele coureurs vielen er uit, maar gelukkig kon Theo de race uitrijden en werd achtste. Hij werd hiermee niet
de beste Nederlander, dat was Cees van Dongen. Maar als eerste werd de 350cc race verreden,en hierin was Theo één van de sterren, totdat hij uitviel
door een kapotte motor. Na de start reed Theo samen met Kent Anderson en begon een gevecht om de vijfde plek. Al snel ging Theo Kent voorbij die
misschakelde. Maar Kent kwam terug en ging Theo weer voorbij. Daarna reed Kent weg van Theo. De Yamaha van Theo ging toen al wat minder te lopen en de
coureurs achter hem kwamen steeds dichterbij. Matti Pesonen kwam toen Theo voorbij in de veertiende ronde, en even later viel Theo uit. De volgende gp
voor Theo was die in Oost Duitsland. Hierbij had Theo een goede start in de 350cc race, maar maakte gelijk in het begin al een schuiver en viel uit.
In de 250cc race bleef Theo overeind en werd zevende. Voor het Nederlandse kampioenschap is het seizoen al over de helft, en in de 250cc klasse staat
Theo op de zevende plek. Hij heeft dan ook maar twee van de vijf races gereden. In de 350cc klasse stond Theo op de derde plek met drie races van de
vijf gereden. En ook de volgende nationale race werd overgeslagen, maar niet de GP van Brno. In de 350cc klasse werd Theo achtste, maar in de 250cc
race gaat Theo de strijd aan voor de derde plek. Na de start beland Theo in een groep van zeven coureurs. Jarno Saarinen rijd ook zijn eerste GP
seizoen net als Theo, en één van deze twee zal op het podium belanden. Na een spannend gevecht is het Saarinen die als derde finishet met vlak
daarachter Theo. Spannend was het ook daarna op Zandvoort. In de 250cc race kwamen Theo, Leo Commu en Rob Bron bij elkaar om voor de overwinning te
strijden. Al vroeg in de race gaat Commu onderuit waardoor Theo moet uitwijken en naast de baan kwam. Bron kon daardoor de kop pakken, maar sportief
de pits in ging om de valpartij van Commu te melden. Rob komt weer terug op de baan en vind daar Theo weer, waarna deze twee een gevecht aangaan voor
de overwinning. Ze komen om beurten aan kop en in de laatste ronde is het Bron die voorligt, maar in de laatste honderd meter komt Theo uit de
slipstream en wint de race met zeer klein verschil. In deze race verbeterd Theo alweer zijn eigen oude baanrecord. De 350cc race werd weer met gemak
gewonnen. De volgende race in Vessem werd een zeldzame slechte race voor Theo door pech. In de 350cc race had Theo weer een goede start, maar al in de
eerste bocht waren er problemen met een bougie. Theo moest naar de pits en pas drie ronden later kon hij weer verder. Aangezien er maar zeven
deelnemers waren en er één uitviel werd Theo toch nog zesde. De 250cc race begon ook weer goed voor Theo, hij was als eerste weg met Wil Hartog er
vlak achter. Al na een korte tijd ging Wil onderuit, zijn motor schoof verder over de weg en torpedeerde Theo die hierdoor ook onderuit ging. Bij Theo
brak er een remhendel af waardoor Theo niet meer verder kon. Wil kon wel verder en werd derde, wat hem genoeg punten opleverde om kampioen te worden.
De volgende race was in Hengelo. Hier was weer een sterk internationaal startveld wat het voor de Nederlandse rijders niet makkelijk maakte. In de
250cc race was Theo als eerste weg, maar al snel kwam Paul Smart naar Theo toe en ging er voorbij in de tweede ronde. Paul was toen verder ongenaakbaar.
Maar nog was Theo niet veilig, want daarna was het Charles Mortimer die naar Theo reed en in de twee na laatste ronde Theo voorbij kwam. Dan in de
laatste ronde vlak voor de finish maakt Mortimer een klein foutje waardoor Theo binnendoor er voorbij kwam en zo tweede werd, en beste Nederlander.
In de 350cc race was Theo als vanouds weer ongenaakbaar, en reed van start tot finish op kop, waarbij hij ook nog eens het ronderecord met vier
seconden verbeterde! Dan in Voerendaal kan Theo kampioen worden in de 350cc klasse. Theo had al zoveel punten dat hij zelfs genoeg had aan een vijfde
plek. Tijdens de race reed Theo op zeker, werd tweede en dus kampioen! In de 250cc race konden wel alle remmen los! Het was een gekombineerde race met
250cc en 500cc racers. Theo was gelijk na de start als eerste weg, maar Theo Louwes kwam daarna opkop op zijn 500cc Kawasaki en was niet meer bij te
houden. Toch kon Theo deze tweede plek behouden tot aan de finish, waarmee hij dus ook alle andere 500cc coureurs achter zich liet! De laatste race was
in Asten, en ook hier won Theo de 250cc race met overmacht. Er werd niet in de twee zwaarste klassen gereden. In de eindstand voor het kampioenschap
250cc eindigde Theo op de derde plek, wat nog knap is aangezien Theo van de twaalf races er maar zeven gereden had, waarbij hij in één race uitviel.
Van de zes races die Theo reed won hij op één na alle, in één race werd Theo tweede. En met alle races in de 350cc klasse gewonnen kun je wel zeggen
dat Theo op eenzame hoogte zat als coureur. Ook in de GP's reed hij soms erg goed, helaas is mij niet alle informatie daarover bekend.
Het seizoen van 1971 zou Theo's meest succesvolle worden, maar ook zijn laatste. De Yamaha's gingen weg en Theo kreeg er een 250cc en 350cc Yamsel
voor terug, een racer op basis van een Yamaha motorblok en een Seely frame. In die tijd waren dat de beste productie racers. En Theo bleef voor het
Riemersma team rijden.
Ook in dit seizoen rijd Theo niet alle nationale races. De eerste race in Heeswijk slaat hij over, de tweede race in Asten werd niet overgeslagen. Op
de nieuwe 250cc Yamsel laat Theo zien dat hij ook nu weer van grote klasse is door de race te winnen en van start tot finish op de eerste plek te
rijden. Maar in de 350cc race krijgt Theo pech. In de eerste ronde en op kop liggend valt hij uit door een vastgelopen motor. Ook in Voerendaal daarna
mist Theo belangrijke punten, maar dan in de 250cc. In de 350cc race wint Theo weer, maar deze keer moet hij er hard voor vechten met als tegenstander
Theo Louwens.
Foto: archief Theo Bult. Jarno en Theo waren aan elkaar gewaagd.
In de GP races werd het duidelijk dat Nederlandse rijders tot de top zijn gaan behoren. In de eerste race in Oostenrijk had Theo Louwens derde kunnen worden in de 500cc race, maar kreeg een lekke band. In de 50cc race was Jan de Vries oppermachtig. Daarna in Duitsland was het weer Jan de Vries die met overmacht won, Rob Bron werd tweede in de 500cc, en Theo deed uiteraard goed mee. In de 250cc race werd hij achtste en sprokkelde de eerste punten. In de 350cc race ging het nog beter en Theo werd vierde, voor Jarno Saarinen! Terug in Nederland werd er op het circuit van Ijselstijn gereden. Ook nu weer won Theo de 350cc race, maar niet als leider van start tot finish. Bij de start kwam Theo slecht weg, en het duurde vijf ronden voordat hij de leiding kon komen. Daarna kon Theo met voorsprong de race winnen. Theo verbeterde ook nu weer het baan rekord. In de 250cc race ging het weer mis. Bij het aanduwen na de start wilde de motor van Theo niet lopen en was het einde race. Daarna in Tubbergen was Theo heer en meester in beide klassen, ook de buitenlandse coureurs konden hem niet bijhouden. Theo won dus de 250cc en de 350cc klasse. Daarna in Uden won Theo de 350cc klasse. Ook op Zandvoort daarna won Theo de 350cc weer met overmacht. Maar de 250cc race was wel even anders! Bij de start was Theo weer goed weg, maar Wil Hartog zat er eerst nog even voor. Teo kwam al snel op kop met Wil er achter. Maar ook Leo Commu zat in de kopgroep, en Leo was sneller op het rechte stuk, zodat hij en Hartog een gevecht aangingen voor de tweede plek. Maar Hartog kon alleen voorbij Commu komen door hem eruit te remmen, Commu's motor was gewoon sneller. Toen liet Hartog het er maar bij zitten, en Commu kwam nu naar Theo toe. Theo kreeg het wel wat benauwd, want hij wist dat Commu sneller was op het rechte eind. Maar in de laatste ronde ging de motor van Commu steeds slechter lopen en kon Theo onbedreigd winnen. Dan volgt de TT van Assen, en hier zal Theo samen met Rob Bron voor de grootste sensatie tot dan toe zorgen. Eerst is er de 350cc race. Bij de start komt Theo goed weg, maar toch verslikt de motor zich even waardoor Agostini, Read en Saarinen voorbij komen. In de derde ronde zit Saarinen nog steeds op de derde plek, opgejaagd door Theo en Paul Smart. Dan komt Smart Theo voorbij, maar in de zevende ronde komt Theo deze twee weer voorbij! Vlak daarna breekt er een stukje van de uitlaat af van Theo's Yamsel waardoor de motor wat vermogen verliest. Hierdoor kan Smart weer voorbij komen en blijft derde totdat zijn motor stuk gaat, en Theo weer derde is. Dan valt Saarinen ook nog uit en kan Theo verder onbedreigd op de derde plek finishen, achter Agostini en Read. Hiermee behaald Theo tien punten en komt dan gelijk op de tweede plek in de stand om het wereldkampioenschap! Daarna volgt de 250cc race, en weer rijd Theo gewoon mee met de wereldtop! De start is goed en wanneer de renners de eerste bocht naderen ligt Read op kop, dan Saarinen, en op de vijfde plek Theo! Verderop bij de veenslang is Theo al vierde. Read is dan al niet meer bij te houden en Saarinen rijd op zeker voor de tweede plek. Bij de eerste doorkomst bij start/finish ligt Theo al op de derde plek! Dan in de vierde ronde komt Marzovski voorbij en is Theo weer vierde. Maar Theo komt er dan weer voorbij en Marzovski zal geen bedreiging meer vormen. In de elfde ronde is plotseling Saarinen ook weg en nu is Theo tweede! Maar dan komt er een groepje van vier man langzaamaan naar Theo, maar het is alleen Dieter Braun die Theo kan bedreigen. Braun komt er zelfs even voorbij, waarna de leider Read vanuit de pits signalen krijgt dat hij sneller moet gaan. In de één na laatste ronde kan Theo weer voorbij Braun komen en behoud de tweede plek op slechts 11 seconden achter Read! Het hele circuit ligt op zijn kop, en na de finish heeft bijna niemand aandacht voor Read, iedereen staat rondom Theo! Hiermee behaald Theo veel punten welke hem op de gedeelde derde plek brengt, samen met Grassetti. Het Nederlands feest is nog niet over want even later wordt Rob Bron tweede in de 500cc, waarbij hij twee ronden lang op kop ligt en aan Agostini laat zien hoe je op een tweetakt suzuki snel kunt gaan. Daarna de GP van Belgie op Spa-Francorchamps. Ook nu weer reed Theo moeiteloos mee met de wereldtop in de 250cc race. Theo kwam terecht in een grote groep van zeven coureurs die om de tweede plek vochten, en Theo bleef in dit groepje totdat in de zesde ronde Theo iets te laat remde voor de hairpin van La Source. Hierdoor kwam Theo op de achtste plek en kon niet meer bij de groep komen, maar met die achtste plek behaalde Theo wel weer punten. Er was hier geen 350cc race. Daarna ging het naar Oost Duitsland voor de GP op de Sachsenring. In de 250cc race komt Theo niet voor, maar in de 350cc race is Theo wéér de grote sensatie! Bij de start wil de motor van Theo niet lopen, of alleen maar op één cilinder. Na lang duwen reed Theo toch weg als allerlaatste op de achtentwintigste plek, om in ieder geval het startgeld te kunnen inkasseren. Theo had de moed al opgegeven en wilde stoppen, maar toen werd ineens de motor wakker, de tweede cilinder kwam tot leven, en Theo begon aan een spectaculaire inhaal race! Aan de kop gebeurde er niet veel, maar de kommentator langs de baan keek slechts naar Theo en deed verslag van diens sterke opmars. Theo kon uiteindelijk toch nog vierde worden! Daarna ging het naar het circuit van Brno waar het alleen maar regende. Het wegdek was behoorlijk glad hierdoor, wat Theo ook merkte, en tegen een verslaggever zei; "ik dacht dat de koppeling slipte, maar het was het achterwiel!" In de 250cc race komt Theo weer niet voor in de uitslagen, maar in de 350cc race was Theo weer de ster! In de race viel Agostini al snel uit, waarop Saarinen op kop kwam en onbedreigd won. Daarachter reed Stasa, en daar weer achter was Theo in een fel gevecht met Grassetti. Uiteindelijk kon Grassetti dit niet volhouden, en kon Theo als derde finishen! Hiermee kreeg Theo weer tien punten en in de stand om het kampioenschap zat Theo op een veilige tweede plek. Daarna ging het naar Zweden voor de volgende GP. Ook nu weer reed Theo moeiteloos mee met de top, maar helaas viel Theo twee keer uit. In de 250cc race lag Theo op een mooie derde plek, toen in de laatste ronde zijn motor kapot ging. In de 350cc race was Theo in gevecht om de tweede plek met Saarinen en Smart, maar in de regen gleed Theo onderuit en was het einde race. Dit was zeker jammer omdat Theo nu weer naar huis moest om weer te werken. Theo was geen broodrijder, en had een lange vakantie opgenomen om vijf GP's te kunnen rijden, maar daarna moest er gewoon weer gewerkt worden. Hierdoor mist Theo dus gelijk de volgende GP van Finland waar Saarinen goede zaken doet en op de tweede plek van de stand voor het wereldkampioenschap komt en Theo zakt naar plek drie. Maar in Nederland kan Theo wel racen, en met dezelfde tegenstanders als in de GP's. In Oldebroek werd er alleen in de lichtere klassen gereden. Voor de start van de 250cc race is er een regenbui, en dit is niet naar de zin van Theo. Hij komt bij de start goed weg, maar Saarinen en Charles Mortimer kwamen er binnen vier ronden voorbij. Theo kon ze eerst niet bijhouden, maar toen begon de baan op te drogen en Theo maakte meer snelhijd. Hij komt terug bij Saarinen, Mortimer is dan de koploper, en Theo gaat er voorbij. Saarinen komt nog wel even voorbij Theo, maar die haalt Saarinen daarop weer in, maar kan niet meer bij Mortimer komen. Theo wordt tweede in de race maar wint als Nederlander de race voor het kampioenschap. Daarna was er de race in Raalte, waar er geen 250cc race was, en vanwege te weinig deelnemers een gecombineerde 350cc/500cc race. Deze race won Theo weer met overmacht, met als tweede man aanstormend talent Marcel Ankoné, ook op een 350cc racer. De volgende race in Oosterwolde was weer een dubbele overwinning voor Theo, waarmee hij in de 350cc klasse weer kampioen werd. In de 250cc klasse maakte Theo ook nog kans, vooral omdat Wil Hartog niet aanwezig was voor de race, hij kwam te laat aan! Wil is dan nog steeds de leider in het klassement.
Theo voor Jarno Saarinen op Hengelo
Dan volgd de race in Hengelo, en door de vele internationale (GP) deelnemers kun je het bijna wel een grand prix noemen, alleen Phil Read ontbrak er nog aan. De eerste race voor Theo was de 350cc race. Bij de start komen Theo en Saarinen direkt goed weg en met zijn tweeén nemen ze een voorsprong op de rest. Saarinen is eerst nog op kop met Theo aan het achterwiel. In de volgende vier ronden komt Theo enkele keren voorbij Saarinen, maar Saarinen's motor lijkt net iets sneller te zijn. Maar in de vijfde ronde komt Theo er weer voorbij en weet een kleine voorsprong te nemen. In de zesde ronde kreeg Theo zelfs nog een grotere voorsprong, totdat Theo bijna onderuit ging doordat er olie op de weg lag, afkomstig van de motor van Karl Hoppe. Theo's paniek reaktie zorgde ervoor dat de versnellingsbak beschadigde. Theo kon eerst nog wel doorrijden, maar moest toen opgeven. In de 250cc race kwam Theo het snelste weg bij de start, en kwam aan de leiding, met Saarinen en Mortimer er achter. Twee ronden lang lag Theo onbedreigd op kop totdat de motor vastliep en Theo weer uitviel. Maar Theo kreeg daarna weer een kans om de top coureurs in het wereldkampioenschap te kunnen verslaan tijdens de Olof races in Hilvarenbeek. Saarinen was er dit keer niet bij, maar wel meervoudig wereldkampioen Phil Read! Bij de start van de 250cc race kwam Theo weer goed weg en belande in een kopgroep van zes coureurs, die dicht op elkaar over het circuit jaagden alsof het een echte GP voor het wereldkampioenschap betrof! Langzaamaan komt Theo naar voren en komt vlak achter Read te zitten, met Dieter Braun op kop. Theo werd een serieuze bedreiging voor Read, totdat er olie op de achterband lekte, waardoor Theo het rustiger aan moest doen om niet te vallen. Uiteindelijk kon Theo vierde worden. En in de 350cc race was Theo ook weer de grote sensatie. Bij de start wil de motor niet aanslaan, en wanneer die uiteindelijk wel loopt was iedereen al verdwenen. Theo begon aan een bijna hopeloze inhaalrace, en in de laatste ronden kwam Theo bij een groepje van vier coureurs. Deze vier zaten dicht op elkaar, en in de anderhalve ronde voor de finish reed Theo ze alle vier voorbij! Helaas waren Read en Cooper al te ver weg om ze nog in te halen, dus Theo werd derde. Maar het was nog niet afgelopen voor Theo, hij zou ook zijn debuut maken in de 500cc klasse! Het Riemersma team had namelijk een racer opgebouwd met een zelfgemaakt monocoque frame waarin een vergroot 350cc motorblok werd geplaatst. Dit nieuwe frame moest de nadelen van de konventionele frames verbeteren en met name de vreselijke trillingen van de motor dempen. In de trainingen bleek dat Theo er inderdaad erg snel mee was, hij kwam op de tweede plek op de startrij, naast Dave Simmonds, die veruit de snelste GP racer had! Maar bij de start kwam Theo weer erg slecht weg, en weer moest hij proberen om van achter helemaal naar voren te rijden. Halverwege de race was Theo al naar de derde plek geracet, maar opnieuw was er pech, de motor liep vast, dus einde race. Dan gaat het naar Italie, voor de GP op Monza. En wat Theo al gewend was in de laatste twee races in Nederland, gebeurde weer. Theo in gevecht met Saarinen en Read, maar deze keer niet om de kop, maar wel voor de belangrijke punten! In de 250cc race kwam Theo terecht in het tweede groepje terecht met Read en Saarinen, en ze vochten de gehele wedstrijd om de vijfde plek. Uiteindelijk finishete Saarinen voor Read en Theo, maar het onderlinge verschil was maar 0.8 seconde! In de 350cc race had Theo een kans om weer op het podium te komen. Vooraan vielen de beide MV Agusta rijders Agostini en Pagani uit, waarna Saarinen op kop lag. Daarna kwamen Grassetti, Randle en Theo die om de tweede plek vochten. Helaas ging de versnellingsbak van Theo's motor stuk en viel hij uit. Weer terug in Nederland zou Theo zijn laatste race rijden. In de 350cc race was Theo weer als eerste weg en had gelijk al een grote voorsprong. Hij was al kampioen en kon het rustig aan doen, maar toch jaagde Theo voluit door. Dan in een bocht maakt Theo een zeldzame fout, hij geeft teveel gas, het achterwiel breekt even weg, krijgt weer grip en Theo wordt van de motor geslingerd. Theo komt ongelukkig op zijn hoofd terecht en krijgt een hersenschudding en een beschadigde ruggewervel. Helaas is nu zijn seizoen voorbij, en kan Theo zijn derde plek in de WK stand niet verdedigen. Ook had Theo nog kans om Nederlands kampioen te worden in de 250cc klasse. Terwijl Theo nog in het ziekenhuis ligt kondigd hij aan om te stoppen met racen. Theo had eerder al gezegd dat als hij een zware crash zou meemaken en geblesserd zou raken, dat hij dan direkt zou stoppen. Theo heeft dus woord gehouden. Onddanks het feit dat Theo schijnbaar moeiteloos met de wereldtop kon meekomen, was de racerij meer een hobby dan een beroep. De reden voor Theo om vier jaar geleden te gaan racen was vooral om voor zichzelf te bekijken of hij ook kon racen op motoren, en om lekker te sleutelen aan de race motoren. In dit laatste drukbezette jaar was dat "lekker sleutelen" al een beetje beroepsmatig geworden, ook een reden voor Theo om te zeggen: "het is mooi geweest".
Foto: Bart Dissel. Centennial Assen, Theo op de motor van Jack Middelburg.
Na Theo's racecarriére werd hij wedstrijdmanager voor het Riemersma racingteam. Natuurlijk blijft hij ook verbonden aan de technische hogeschool waar Theo tot zijn pensioen zal blijven werken. Vele jaren later zal Theo toch weer op race motoren te zien zijn, maar dan in classic race evenementen zoals de twee Centennials op Assen en de Bikers Classics op Spa-Francorchamps.
Wat als?.....
Velen zeggen dat Theo het grootste race talent ooit van Nederland is. Was Theo wereldkampioen geworden als hij niet gestopt was? Hier valt niets over
te zeggen omdat bijvoorbeeld later Wil Hartog op de fabrieks 500cc Suzuki bewees dat hij moeiteloos mee kon komen met de wereldtop, en meerdere keren
Barry Sheene en Kenny Roberts verslagen heeft. Maar Wil is nooit wereld kampioen geworden. Het is niet zo simpel als het lijkt.
resultaten
Podiums GP: 1x 2e 250cc, 2x 3e 350cc
Hoogste eindklassering WK: 4e 350cc, 10e 250cc
Nederlands kampioen: 1969 250cc en 350cc,
1970 350cc,
1971 350cc