ROB BRON

kort maar heftig

met dank aan Rob Bron voor de informatie
Rob's succesvolle jaren in het WK waren vrij kort , maar wat hij presteerde was heftig ! Hij is als enigste nederlander derde geworden in het WK 500cc .

Sommige motorcoureurs zijn na hun wegrace carriere overgestapt naar de autosport , zoals Surtees en Hailwood , maar Rob deed het net andersom ! Hij is begonnen met karten in 1959 en werd gelijk Nederlands kampioen in de 50cc klasse ! In de jaren daarna blijft hij goed rijden en wordt eerste of tweede in verschillende klassen . Dan , in 1964 besluit hij verder te gaan op twee wielen en doet mee met het Nederlands kampioenschap in de 50cc op een Tomos en de 250cc klasse op een Greeves. In de eerste race behaald Rob het podium nog niet maar in Etten rijdt hij onbedreigd naar de derde plaats in de 50cc! Maar op Zandvoort gaat Rob voor de overwinning in de 50cc. In de trainingen behaald hij al de eerste startpositie. In het begin van de race rijdt Rob op kop maar daarachter is Herman Meijer onstuitbaar op weg om iedereen in te halen na een slechte start. Het duurd dan ook niet lang of Herman is bij Rob en er ontstaat een spannend gevecht om de eerste plaats. Dit blijft zo doorgaan tot de laatste meters en net op de finishlijn is Herman net iets sneller en wordt Rob tweede. In de 250cc klasse reed Bron in de regen naar een vijfde plek. Hiermee wordt Rob derde in de 50cc en vierde in de 250cc . Het jaar daarna zal Rob maar een race rijden in verband met het overlijden van zijn vader , maar in 1966 doet hij weer mee in de 50cc met een Royal Nord . Het jaar daarna zal hij in de 250cc tweede worden en in 1968 zelfs ongeslagen Nederlands kampioen worden in de 250cc en 350cc ! In 1970 begon het echte werk , het racen in de internationale GP's . Dit deed Rob met een Suzuki TR 500 luchtgekoelde tweecilinder , eigenlijk niet meer dan een opgevoerde straatfiets terwijl hij het moest opnemen tegen de onverslaanbare MV Agusta's en de grote kampioen Agostini . Dat eerste jaar wordt hij slechts 32e in de 500cc . Tijdens de TT in Assen wordt hij zesde , maar laat aan het publiek zien dat hij meer wil door de eerste ronde op kop te rijden . Op nationaal nivo wordt hij ongeslagen kampioen in de 500cc klasse . 1971 wordt zijn topjaar waarin hij het presteerd om derde te worden in het WK ! Rob rijdt nog steeds met dezelfde tweecilinder Suzuki maar is niet bang en gaat regelmatig het gevecht om de eerste plaats aan met de ongenaakbare Agostini , maar red het net niet om ook een GP te winnen . Op het circuit van Hockenheim behaald Rob voor het eerst de tweede plaats achter Agostini . De volgende race op Assen ook weer , maar dan op een bijzondere manier . Ditmaal zal rob serieus in gevecht zijn met Agostini om de eerste plaats , en zal zelfs drie ronden lang op kop rijden ! Verder zal hij nog eens een tweede en derde plaats behalen waarmee hij derde wordt achter Agostini en Turner maar het verschil met Turner was maar 1 punt ! Ook dit jaar is Rob weer ongeslagen nationaal kampioen 500cc . 1972 begon weer goed met nog steeds de oude Suzuki met een derde plaats in Frankrijk . Daarna in Opatija zal Rob zwaar crashen , maar een week later staat hij weer aan de start van de TT . Deze keer laat de motor hem in de steek en zal hij weer hard crashen waardoor het seizoen afgelopen is voor hem . In 1973 begint hij weer , maar nu in de 250cc en 350cc waarbij hij niet meer op het podium terecht komt . Daarnaast begint hij ook met zware 750cc machines te racen . Daarbij hoort natuurlijk ook de 200 miles race in Daytona en daar zal hij regelmatig heen gaan , samen met Hartog , van Dulmen en Ankone . Rob was de initiatiefnemer voor de georganiseerde supporters reizen naar Amerika , samen met Ron Govaerts van de Telegraaf , Moto 73 en Neckermann . Het droge commentaar van Rob hierover is ; "ik wou graag naar Daytona" . De snelle kombaan van Daytona beviel blijkbaar goed want Rob rijdt hier in 1978 de hoogste topsnelheid ooit gereden met 342 km/u ! Dit record staat nog steeds . In de GP racerij zal de naam van Rob Bron niet meer voorkomen , maar wel in de nationale racerij . Van 1973 tot en met 1985 wordt hij zelfs vier keer kampioen in de 350cc , 500cc en 750cc . 1985 is zijn laatste racejaar maar hij neemt afscheid als kampioen in de 350cc , waarbij hij alle races voor het kampioenschap wint !

Na zijn afscheid rijdt hij nog wel mee met de classic TT op assen, en de classic racerij werd door Rob de "ouwe lullen race" genoemd. De eerste twee keer op een geleende BSA Goldstar , daarna kocht hij zelf een Matchless G50 . Daarnaast begon hij zijn eigen motorzaak in Amsterdam waar alleen racemotoren en onderdelen te koop zijn . Nog niet zo lang geleden is deze zaak naar Belgie verhuisd en na een aantal jaren weer terug naar Amsterdam. Er was ook een website van hem met wat foto's van zijn racetijd , zijn motoren en wat informatie over zijn motorzaak . Helaas is Rob overleden aan kanker in 2009

resultaten

hoogste plek WK : 3e
GP podiums : 5x
Nederlands kampioen : 8x